این نهاد بین‌المللی فقر مطلق را بر پایه درآمد روزانه ۲٫۱۵ دلار برای هر نفر (بر اساس شاخص برابری قدرت خرید به قیمت ثابت سال ۲۰۱۷) تعریف کرده است و این رقم حداقل مبلغی است که یک نفر برای تأمین نیازهای ضروری زندگی خود به آن نیاز دارد.
بر این اساس در آغاز فعالیت دولت سیزدهم نسبت جمعیت دارای فقر مطلق به کل جمعیت در ایران ۰٫۸ درصد بوده است اما این رقم در سال ۲۰۲۱ به ۰٫۷ درصد و در سال ۲۰۲۲ به ۰٫۵ درصد کاهش یافته است.
بدین ترتیب فقر مطلق در ایران طی دو سال متوالی کاهشی بوده و نسبت جمعیت دارای فقر مطلق به کل جمعیت طی این مدت مجموعا ۳۷ درصد کمتر از سال ۲۰۲۰ یعنی سال آخر فعالیت دولت قبل بوده است.
کاهش فقر مطلق در ایران به کمترین رقم طی ۵ سال
نرخ ۰٫۵ درصدی فقر مطلق در ایران کمترین نرخ ثبت شده برای این شاخص طی ۵ سال گذشته بوده است. در سال ۲۰۱۷ نسبت جمعیت دارای فقر مطلق در ایران به کل جمعیت ۰٫۳ درصد بوده که این رقم تا سال ۲۰۲۰ روندی کمابیش صعودی را طی کرده در این سال به ۰٫۸ درصد رسیده بود.