روحانی در سفر اخیرش به تبریز از این گفت که کفش تبریز باید به برندی جهانی تبدیل شود. این درحالی است که مدت هاست صنایع کفش ایران با چالش های بی شمار از جمله واردات غیررسمی و بی رویه کفش به کشورمان دست وپنجه نرم می کند.
سابقه تولید صنعتی کفش در ایران با نام هایی چون کفش ملی و بلا گره خورده است. کارخانه هایی که البته پس از پیروزی انقلاب اسلامی و سپردن به دولت کمتر به یک تولیدکننده شباهت دارد. کفش ملی که در روزگار مدیریت ایروانی بر این مجموعه محصولاتش را به اروپای شرقی و شوروی در آن زمان صادر می کرد، اکنون تبدیل به توزیع کننده کفش هایی شده که در کارگاه ها تولید می شود. با وجود این ناملایمات اما صنعت کفش ایران هم چنان توان تولید ۴۰۰ میلیون کفش را دارد و با در نظر گرفتن مصرف ۲۵۰ میلیون جفت کفش در ایران نیازی به واردات نیست.
رسول شجری، رییس اتحادیه کفاشان دست دوز در پاییز سال گذشته در گفت وگو با ایسنا از قاچاق ۵۰۰ میلیون دلاری کفش از چین و ایتالیا به بازار داخلی خبر داد و از صادرات ۱۲۰ میلیون دلاری کفش ایرانی به کشورهای همسایه گفت. دیگر نماینده جامعه کفاشان کشور یعنی علی لشگری هم در سال گذشته از قاچاق ۵۷۰ میلیون دلاری کفش به کشور در سال ۲۰۱۳ خبر داد و اینکه ۵۰ درصد از کفش های ورزشی موجود در بازار از مبادی غیرسمی وارد کشور می شود. هرچند افزایش واردات رسمی در سال های اخیر بعضی از کارشناسان را به کاهش قاچاق کفش به کشور امیدوار کرده اما بازهم نگرانی از حضور بی رویه رقیب خارجی برای تولیدکنندگان ایرانی باقی است. براساس آمار رسمی سازمان تجارت جهانی واردات کفش به ایران از ۴۹۰ میلیون دلار در سال ۲۰۱۶ به ۵۲۰ میلیون دلار در سال ۲۰۱۷ رسیده است. البته براساس آمار گمرک در ۱۰ ماه سال ۹۶ ۲۹ میلیون دلار کفش و لوازم مورد نیاز این صنعت به کشور وارد شده که ۱۵ میلیون دلار آن به واردات خود کفش اختصاص دارد.
رییس اتحادیه کفش دست دوز تهران در این باره گفت: مشخص مشخص نیست چرا وزارت صنعت به جای حمایت از تولید داخلی با دادن مجوز واردات باعث نابودی تولید این کالا در کشور می‌شود. ۲۵ برندخارجی در کشور کفش می فروشند درحالیکه تولیدکنندگان داخلی با ۵۰ درصد از ظرفیت تولید می کنند. این برندها محصولاتشان را با قیمت گزاف و بدون هیچ گونه خدماتی عرضه می کنند و موجب خروج ارز از کشور می شوند.
پیش از این در سال تعمیق رکود یعنی سال ۹۴ بسیاری از فعالان صنعت کفش از فرسودگی تجهیزات تولید و کاهش ۳۰ تا ۴۰ درصدی میزان فروش خبر داده بودند. اکنون که رکود تورمی و بحران تقاضای کالا در کشور فروکش کرده باید دید دولت می تواند با گذر از مرحله شعار علاوه بر نوسازی ناوگان تولید، مقابله با قاچاق و اصلاح رویه واردات یک کفش ایرانی را تبدیل به یک برند جهانی کند؟