دبیرکل خانه صنعت، معدن و تجارت ایران گفت: در بسیاری از کشورها زمانی که در حوزه اقتصادی تصمیمی گرفته میشود سیاستها نیز همراستا با اقتصاد میشود با توجه به موقعیت ایران میتوان سرمایههای بسیاری با توسعه صنعت توریسم جذب کرد این در حالی است که در کشورمان هر تربیونی تبدیل به سیگنال غلطی برای جلوگیری از سرمایهگذاری شده است.
سید محمد رضا مرتضوی، در گفتوگو با خبرنگار پایگاه خبری گسترش بیان کرد: حدود ۶ سال از این موضوع که بودجه عمرانی کفاف حتی نگهداری طرحهای نیمه تمام را هم نمیدهد، میگذرد.در دولتهای قبل بسیاری از طرحهای کلنگ زده شده، نیمه کاره رها شدند به گونهای که از سال ۹۱، با وجود تحریمها و بزرگ شدن دولت، روند کاهش بودجههای عمرانی شدت گرفت.
وی افزود: بحران سرمایهگذاری اجازه فعالیت به دولت برای خروج از رکود و توسعه زیر ساختها را نمیدهد. همچنین طی این سال ها شاهد کاهش قدرت خرید مردم بوده ایم و با انباشت سرمایه در دست یک عده خاص، فاصله طبقاتی نیز افزایش پیدا کرده است.
مرتضوی معتقد است؛ بنابر سیاستهای اقتصادی تمرکز بودجه در دست بخشهای غیر خصوصی است و برای هزینههای جاری صرف میشود و بخشهای عمرانی همچنان تحت فشار هستند.
دبیرکل خانه صنعت، معدن و تجارت ایران به مسائلی که آسیب جدی به اقتصاد کشور وارد میکند اشاره کرد و گفت: کاهش سرمایهگذاری و محروم بودن از اعتبارات بینالمللی نیز بر بودجه کشور تاثیرگذار است. همچنین انتقال بحران سیاست به اقتصاد از چالشهای بزرگ پیش رو است. با توجه به اینکه توسعه اقتصادی موضوع اولویت دار کشور به شمار میرود، در برخی مواقع دیده میشود که هماهنگی لازم بین اقتصاد سیاسی و برنامههای دولت وجود ندارد و تلاش دستگاههای دیپلماسی و قوه مجریه به عنوان دستگاه راهبر؛ اقتصاد را دچار تناقض میکند.
وی افزود: کاهش بودجه، بزرگ بودن اندازه دولت، فاصله طبقاتی، دخالت حوزه سیاست در اقتصاد، دخالت مراجع غیر مسئول در حوزه اقتصاد و بحران کمبود سرمایهگذاری تمام این موارد موجب کاهش بودجههای عمرانی شده است.
مرتضوی خاطر نشان کرد: هر چند از سال ۹۰ بحران کوچک شدن سفرههای مردم و فاصله طبقاتی بیشتر شد با این حال اکنون سرمایهگذاری در برخی از بخشها مانند آموزش و پرورش و بهداشت ضروری است و اگر به جای پرداخت نقدی یارانه؛ آن را در رشد و توسعه اقتصادی به کار گیریم به توفیق بیشتری در اقتصاد میرسیم.
رییس خانه صنعت، معدن وتجارت تهران تصریح کرد: برای ورود سرمایه به کشور نیاز به برخی پیش شرطها وجود دارد که برخی در حوزه سیاست این پیش شرطها را پذیرفتن ذلت میدانند در حالی که ما میتوانیم با توجه به معادن، انرژی ارزان، نیروی کار، موقعیت ژئوپلیتیک و آب و هوای متنوع؛ سرمایههای سرگردان دنیا را جذب کنیم. این در حالی است که اکنون در بسیاری از کشورها جذب سرمایه گذاری به دلیل پایین بودن آهنگ رشد درآمدزایی به کندی انجام می شود.