آرمان خالقی» با اشاره ماهیت بین‌النسلی سازمان تامین اجتماعی و نگرانی‌‌هایی که بابت به خطر افتادن منابع بیمه‌شدگان، وجود دارد، گفت: «نهاد تامین اجتماعی بدون اتکا به صندوقی پایدار امکان ادامه حیات ندارد. از این‌رو جامعه شرکای سازمان تامین اجتماعی که نهاد تامین اجتماعی در آن متبلور شده است، همواره نسبت به خطراتی که سازمان را تهدید می‌کند، هشدار می‌دهند.»
وی با بیان اینکه نظارت بر سازمان تامین اجتماعی فرایندی مستمر است و به یک روز و دو روز محدود نیست، افزود: «پیکره سازمان تامین اجتماعی را ذی‌نفعان تشکیل می‌دهند. نمایندگان آنها در ارکان سازمان حضور دارند و به مدیریت روابط میان ذی‌نفعان با دولت و سازمان تامین اجتماعی می‌پردازند. متاسفانه در مقاطعی به دلیل سیاست‌هایی که از سوی دولت‌ها اتخاذ شد، نقش‌آفرینی شرکای اجتماعی تضعیف شد و این تلقی از سوی دولت‌‌های وقت پیش آمد که نفراتی که در شورای عالی تامین اجتماعی و… حضور دارند نمایندگان واقعی کارگران و کارفرمایان نیستند.»
خالقی افزود: «در سال‌های گذشته، شرکای سازمان بیشتر در تصمیم‌گیری‌ها دیده شدند و با تغییر دولت و روی کار آمدن دولت یازدهم، مجدد فضاهایی برای ایجاد اعتماد در مثلث شرکای اجتماعی و شرکای اجتماعی با ذی‌نفعان ایجاد شد؛ اما این هم به راحتی به دست نیامد و سختی‌های خود را داشت.»
قائم مقام دبیرکل خانه صنعت، معدن و تجارت ایران در ادامه با اشاره به دوره پس از درگذشت مدیرعامل سابق سازمان تامین اجتماعی، گفت: «با درگذشت مرحوم «سیدتقی نوربخش» که به حق در احیای منابع از دست رفته سازمان که در دوران مدیریت قبلی اتفاق افتاده بود کوششی جدی نمود و در حالیکه سازمان شاهد یک دوره افول بود؛ افولی نگران‌کننده و تاثیرگذار بر ساحت مدیریت، که در صورت ادامه یافتن آن، سازمان به شدت دچارآسیب می‌شد.» ان را به مسیر خود باز گرداند و موجب تاثیرگذاری مجدد تامین اجتماعی گردید.
وی افزود: «خوشبختانه در دوران مدیریت آقای سالاری،علاوه بر ادامه مسیر دوران مرحوم نوربخش ، اقدام موثری در احیای خسارت‌های وارد شده به سه‌جانبه‌گرایی در سازمان به جریان افتاد و با دعوت شدن شرکای اجتماعی به مذاکره و تعهد مدیریت به اقدامات احیاگر، سازمان تامین اجتماعی بر ریل توان‌افزایی و پرهیز از ایجاد تنش و دور شدن از اقدامات مخرب سیاسی و هزینه‌زا افتاده است.»
خالقی ادامه داد: «خوشبخانه در این دوره صدای شرکای اجتماعی شنیده می‌شود اما نیاز به تحولاتی داریم، که ساخت سه‌جانبه‌گرایانه را تقویت کند و این تضمین را بدهد که در آینده تغییرات سیاسی سازمان را در دست‌انداز نمی‌اندازند.»