در بیانیه خانه صنعت، معدن و تجارت ایران به مناسبت برگزاری انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری آمده است؛
چگونه دولتی را آرزو می کنیم؟
امروز فعالان اقتصاد ایران به ویژه آنان که با تمام فرصت ها و تهدیدهای چهار دهه گذشته با شرافت و حمیت پای کار تولید ایستاده و با روشن نگه داشتن چراغ اقتصاد، پایداری کرده اند، اگر شایسته ترین افراد برای ابراز نظر نباشند، حتما یکی از شایسته ترین ها هستند که دولت آرمانی خود را برای جامعه و به ویژه فعالان حوزه ی سیاست و حکمرانی ترسیم کنند.
دولتی که ما برای برون رفت از بن بست ها و ابرچالش های اقتصاد ایران آرزو می کنیم این گونه است:
۱) واقعیت موجود را فارغ از عوامل ایجابی آن می پذیرد و با عدم انکار واقعیت، راه را برای چاره جویی می گشاید.
۲) از هر فرصت مادی و معنوی برای گذر از تهدیدها بهره می برد و دسته بندی های سیاسی را از ورود به ساحت اقتصاد باز می دارد. از هیچ سرمایه ای برای تغییر و بهبود غفلت نمی کند و همه های داشته ها، به ویژه انسانی را به میدان می کشد.
به ناکارامدی منابع انسانی که ماحصل دهه ها غفلت از کارایی، چابکی، صرفه جویی، هوشمندی و کارآمدی سرمایه انسانی در همه ی صحنه های اقتصادی است، به عنوان ریشه ی همه ی معضلات اقتصادی می نگرد و در هر تغییری، اصلاح این ناکارامدی را سرلوحه قرار می دهد.
۳) این چنین دولتی، کارآمدی را از خود شروع می کند. خروج اعلام شده و شفاف دولت و سیاست از اقتصاد با شاخص های قابل سنجش کاهش واقعی بودجه ی عمومی دولت، کاهش و واگذاری اختیارات و تصدی گری ها به سازمان های مردم نهاد شفاف و کارآمد، کاهش و انتقال دارایی های بد سرپرست به بخش های کارآمد در فرآیندی شفاف و منصفانه و کاهش مستمر نیروهای استخدامی به ویژه در بخش های غیر مولد و ناکارآمدتر، مسیری است که هوشمندانه و به سرعت طی می شود. تجربه ی کشور مقتدر و بزرگ چین در دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ در عدم مداخله غیرضروری در بازار و خروج دولت از اقتصاد، درس های ارزشمندی برای ایران امروز دارد.
۴) دولت کوچک و چابک و هوشمند که به جای لشکر مستخدمین ناکارآمد، کارشناسانی کم شمار، هوشمند، پاکدست و تحت نظارت دارد که با علم و تخصص، شرایط بازآفرینی بازار را در بخشهای مختلف اقتصادی طراحی، تدوین و اجرا می کند. بازاری رقابتی بدون دخالت انحصارگران چه از نوع دولتی و چه شبه دولتی و بدترین و مخربترین آن سرمایه دار خصوصی. انحصار از هر نوع که باشد به ناکارآمدی و عدم تخصیص بهینه ی عوامل تولید منجر می شود و رقابت کامل و مراقبت شده، چاره ی همه ی دردهای اقتصاد و درمان نهادین و ریشه ای معضلات اقتصادی ایران است.
۵) دولت کوچک، زیباست و مهربان و فروتن و کم خرج که با حداقل مالیات اداره می شود. دولتی که با اشاره ای منابع خرد در اختیار انبوه مردم را برای اقدامات تاریخی و آرمانی تجهیز می کند و در کشاکش و مناقشات قدرت با سلطه گران ریز و درشت خارجی با اقتدار و سرافرازی و در تعاملات منصفانه جهانی از مهر و حمایت ملتش مطمئن است.
۶) دولت آرزوی ما نسب به دولت پنجساله ی مولایمان علی (ع) دارد که نگران است برای اسرافی در حد پهنی سر قلم کارگزاران که مصرف مرکب را زیاده از نیاز کند و محل جمع آوری بیت المال را مرتب خالی می کرد که ثروتی نماند که برایش فسادی برنامه ریزی شود. این دولت خدمتگزار در برابر ملت نسبت به منافع ملی و تباهی هایی مانند فساد، رانت و ویژه خواری، اسراف، اشرافیت و بی برنامگی؛ حساس، شفاف، عملگرا و پاسخگوست. این دولت مورد انتظار تکلیف خود را حکمرانی شایسته، برقراری آشتی ملی و ارتقای اعتبار و سرمایه اجتماعی دولت می داند.
۷) ما بر اصول انسانی و ارزش های دینی و اخلاقی در اقتصاد پا می فشاریم و خود را اصولگرایی می دانیم که برای حفظ اصول و بازگشت به ارزش ها و کهن الگوهای اخلاقی، ایرانی و اسلامی، معتقد به اصلاحات اساسی و ساختاری هستیم. اصلاحی مستمر و به روز، در چارچوب ارزش ها و باورها و این گونه اصلاح طلب هستیم. اقتصاد ما بخشی از دین و مذهب ماست و برای بالندگی آن باید از سیاست مستقل شود. ما دولتی را آرزو داریم که به تفکیک سیاست از اقتصاد، اعتقاد نظری و عملی دارد همان گونه که به تفکیک قوا معتقد است.
با چنین دولتی مردم فهیم ایران تمدنی نوین را پایه گذاری می کنند که راهی نو در مقابل بشریت است، نویدی برای آشتی دین و دنیا و آرامشی که بر زمین فراگیر می شود. آرامشی که بهشت را به آستان انسان خواهد کشید.
ما برای استقرار چنین دولتی از هیچ تلاش و حمایتی مضایقه نخواهیم کرد و کنار ملت بزرگ ایران، رهبر معظم انقلاب و ارکان حاکمیت ایستاده ایم.