جای نظارت بر عملکرد سوداگران نظام بانکی در کشور
سید علی کلانتر در گفت‌وگو با خبرنگار فارس از یزد، با اشاره به این‌که پیکان بسیاری از ورشکستگی‌ها و از رده خارج شدن واحدهای تولیدی، نظام غلط و سوداگرانه بانکی و عملکرد بانک‌ها را نشانه می‌رود، اظهار کرد: انباشت بدهی‌ها و معوقات بانکی، بسیاری از مراکز تولیدی را در کشور به تعطیلی کشانده که عمدتاً امروز در حال خاک خوردن‌اند.
رئیس خانه صنعت، معدن و تجارت استان یزد با بیان این‌که بهره بالای تسهیلات بانکی و سود مرکب ناشی از عدم توانایی بازپرداخت اقساط بدهی، این سرنوشت شوم را برای واحدهای تولیدی رقم می‌زند، افزود: بدهی‌های بانکی و سود مرکب ناشی از انباشت بدهی و عدم توانایی در پرداخت آن باعث می‌شود تا بانک‌ها راهی جز تملیک وثایق تسهیلات گیرندگان و تعطیلی مراکز تولید و بیکاری کارگران نداشته باشند و چون سازوکار و ساختار و توانایی اداره واحد تولیدی را ندارند آن را از چرخه فعالیت خارج کرده بعد از چند سال به ویرانه‌ای هولناک از آجر و فولاد و ماشین‌آلات مستعمل تبدیل کنند.
فرار سرمایه‌ها از تولید به دریافت سود منجر به فاجعه شد
کلانتر ادامه داد: البته افول، تعطیلی و ورشکستگی واحدهای تولیدی دفعتاً اتفاق نیفتاده و چند دهه کژ کاری و سیاست‌گذاری‌های غلط عقبه دارد؛ لذا برای روشن شدن ابعاد مختلف موضوع و تأثیر عملکرد بانک‌ها و نظام غلط بانکی بر انحطاط اقتصاد و خصوصاً بخش مولد کشور و تعطیلی کارخانه‌های تولیدی مجبورم به پژوهشی که سال ۹۵ در خانه صنعت یزد انجام دادیم اشاره کنم.
رئیس خانه صنعت، معدن و تجارت یزد تشریح کرد: در آن دوره درآمد نفتی کشور سالیانه ۱۱۴ هزار میلیارد تومان و درآمد مالیاتی نیز سالیانه ۱۱۶ هزار میلیارد تومان و سود سپرده‌های بانکی سالیانه دویست هزار میلیارد تومان یعنی نزدیک به دوبرابر درآمد نفتی و همچنین دوبرابر در آمد مالیاتی کشور بود. اگر سود سپرده‌های بانک هم مثل تولید مشمول ۲۵ در صد مالیات بود مالیات متعلقه سالیانه معادل ۵۰ هزار میلیارد تومان می‌شد. یعنی نصف درآمد نفتی کشور.
این یعنی فرار سرمایه‌ها از تولید سخت و مشقت‌بار به سمت سپرده‌گذاری و دریافت سود راحت و دون دردسر و بدون مالیات، یعنی فاجعه و نابودی تدریجی تولید.
وی در ادامه تصریح کرد: چرا از درآمد ناشی از سود سپرده مانند بقیه فعالیت‌های اقتصادی خصوصاً تولید که کسب درآمد در آن به‌مراتب سخت‌تر است مالیات اخذ نمی‌شود و به‌آسانی بر این منبع عظیم درآمد مالیاتی چشم می‌بندند و در مواقعی که تولیدکننده پا بر زمین می‌کشد و برای بقا و سرپا نگه‌داشتن سرمایه‌گذاری و زحمات چندین‌ساله خود با چنگ‌ودندان می‌جنگد، بر او فشار می‌آورند.
کلانتر با بیان این‌که بر اساس گزارش‌های بانک مرکزی کل تسهیلات بانکی پرداختی در سال ۹۵ در حدود ۵۸۰ هزار میلیارد تومان بوده است، اظهار داشت: ابعاد موضوع وقتی روشن‌تر می‌شود که بدانیم سهم صنایع کوچک و متوسط از این تسهیلات ۱۶ هزار میلیارد تومان و سهم تسهیلات پرداخت شده به کل بخش تولید ۱۵۰ هزار میلیارد تومان بوده است.
چنانچه سود ۱۶ هزار میلیارد تومان تسهیلات پرداختی به صنایع کوچک و متوسط و سود ۱۵۰ هزار میلیارد تومان تسهیلات پرداخت شده به کل تولید را بر اساس بهره بانکی ۲۰ درصد به ترتیب سالیانه ۳.۲۰۰ میلیارد و ۳۰.۰۰۰ میلیارد تومان محاسبه کنیم و با معافیت مالیاتی سپرده‌های بانکی که سالیانه ۵۰ هزار میلیارد تومان می‌شود مقایسه نماییم بر مظلومیت تولید بیشتر واقف خواهیم شد.
تولید رقابت‌پذیر با کاهش سود بانکی تسهیلات
وی با تأکید بر این‌که هزینه‌های بالای تأمین مالی در کشور ما که چهار تا پنج برابر اکثر رقبای ما در دنیا می‌باشد، رقابت‌پذیری و برون‌زایی تولید داخلی که جزء مهم سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی است ممکن نخواهد بود، خاطرنشان کرد: اگر بخواهیم تولیدی رقابت‌پذیر داشته باشیم باید ضمن افزایش بهره‌وری، هزینه‌های تولید را کاهش دهیم. باید سود بانکی تسهیلات بخش تولید را به سود تسهیلات بانکی مرسوم در ۶۰ درصد اقتصاد دنیا به کمتر از شش درصد برسانیم باید سود بانکی بخش تولید را کاهش داده و تولید را دومرتبه سودآور و جذاب نماییم و نقدینگی و سرمایه‌ها را که به سمت سوداگری، سفته‌بازی، دلالی، خریدوفروش ارز، طلا و مستغلات رفته به بخش تولید برگردانیم.