رییس خانه صنعت، معدن و تجارت ایران: فریز بدهی‌ها، حرف اول و آخر صنعتگران

عبدالوهاب سهل‌آبادی در این زمینه به «گسترش صنعت» گفت: دولت قصد دارد واحدهای صنعتی را به سمت ثبات هدایت کند اما شرایط اقتصادی به گونه‌ای نیست که این کار به سادگی ماه‌های گذشته باشد. اگر سیاست کاهش ۵ درصدی مالیات در سال‌های گذشته اجرا می‌شد امروز در شرایطی نبودیم که این مقدار در حمایت از صنایع ناچیز باشد.
رئیس خانه صنعت، معدن و تجارت ایران با بیان اینکه واحدهای صنعتی اکنون نمی‌توانند هزینه‌های تولید را پوشش دهند، توضیح داد: تمام هزینه‌های تولید افزایش یافته و فقط حقوق و انرژی اکنون ثابت مانده آن هم به طور رسمی ثابت است. هزینه زندگی کارگران و نیروی کار در ایران افزایش یافته و کسی حاضر نیست با قوانین کنونی کار کند. علاوه‌بر این، اوضاع برای بسیاری از تولیدکنندگان به گونه‌ای است که از عهده حداقل‌های قانونی نیز برنمی‌آیند.
به گفته این کارشناس و فعال بخش صنعت، دولت باید در مسیری حرکت کند که واحدهای صنعتی بتوانند با سیاست‌هایی مانند اصلاح ساختار، زیرساخت‌های تولید را تقویت کنند. حفظ شرایط موجود برای واحدهای صنعتی معنا نمی‌دهد. این سیاست تنها مرگ واحدها را به تعویق می‌اندازد و نمی‌تواند آنها را زنده نگه دارد.
سهل‌آبادی با اشاره به سرنوشت کارخانه‌های بزرگ در سال‌های گذشته توضیح داد: در این ایام برخی از کارخانه‌ها به دلیل اشتباه‌هایی که در دولت‌های نهم و دهم دیده می‌شد از بین رفتند. کارخانه‌هایی مانند ارج که اشتغال مستقیم و غیرمستقیم آن به حدود ۱۰ هزار نفر می‌رسید، به دلیل سیاست‌های موقت و حمایت‌های بدون برنامه از بین رفتند. رئیس خانه صنعت، معدن و تجارت ایران معتقد است حمایت از واحدهای صنعتی باید جریان ثابتی باشد که واحدهای تولیدی بدانند چند درصد از هزینه‌های آنها کاهش می‌یابد. هر بار که واحدهای صنعتی در کشور با مشکل روبه‌رو می‌شوند دولت موضوعی را در مجلس مطرح می‌کند و پس از تصویب تنها مرگ واحدهای صنعتی با تعویقی چند ماهه یا چند ساله روبه‌رو می‌شود. این شرایط شفافیت آینده را از واحدهای صنعتی می‌گیرد و باعث می‌شود صاحبان و تحلیلگران کارخانه‌ها نتوانند آینده بنگاه خود را به درستی پیش‌بینی کنند.
رئیس خانه صنعت، معدن و تجارت ایران با انتقاد از سیاست‌های حمایتی پیشنهاد خود را این‌گونه مطرح کرد: اکنون دولت در چند زمینه از صنایع حمایت می‌کند که هیچ‌کدام از آنها به تنهایی توان حل مشکلات را ندارند. به بیان دیگر، بودجه کلانی در سال صرف حمایت از صنایع می‌شود اما به این دلیل که شیوه حمایت کارکرد کافی را ندارد، بهبود چندانی در وضعیت واحدهای صنعتی دیده نمی‌شود. بر این اساس، در شرایط کنونی اگر دولت می‌خواهد از واحدهای صنعتی حمایت کند، بهتر است سیاست‌های حمایتی بر اجرای طرح فریز بدهی‌های بانکی و مالیاتی باشد. در این صورت صاحبان واحدهای صنعتی هم می‌توانند برای آینده بنگاه خود تصمیم‌های میان‌مدتی بگیرند تا دوره کنونی بگذرد.